JAK ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM O ZAGROŻENIU KORONAWIRUSEM

               Jak rozmawiać z dzieckiem o zagrożeniu koronowirusem.

 

         Zamknięte przedszkola i szkoły, konieczność noszenia maseczek, codzienne informacje o kolejnych zakażonych osobach i ofiarach śmiertelnych – zagrożenie ze strony koronowirusa jest źródłem strachu dla nas i dla naszych dzieci. Dla dzieci jest to również stres związany z ograniczeniem ich aktywności i różnych przyjemności, z izolacją od rówieśników.

            Różnimy się między sobą i różnią się też nasze dzieci. Są dzieci, które  teraz czują ciekawość, a niektóre nawet radość, ponieważ nie trzeba chodzić do szkoły, wokoło dzieje się tyle nowych, ciekawych rzeczy, a rodzice mogą poświecić im znacznie więcej niż zwykle  czasu.  Są też dzieci, które z niepokojem, a nawet   lękiem poszukują informacji   o zagrożeniu. Wszystkie jednak dzieci – nawet szczęśliwe – odczuwają, z różnym natężeniem, nieprzyjemne emocje.

 

            A zatem jak rozmawiać z dzieckiem o zagrożeniu koronowirusem? Poniżej zamieszczamy kilka propozycji.

 

  • Obserwuj siebie i swoje dziecko, nie tylko pod kątem ewentualnej infekcji, ale również tego, jak radzi sobie z rzeczywistością. Zwróć uwagę na to, czy dziecko pyta, czy raczej unika rozmów, reaguje spokojnie czy jest przestraszone. Jak Ty sam się zachowujesz? Jak Twoja postawa wpływa  na  dziecko?
  • Bądź gotowy do rozmowy i staraj się  w trakcie tych rozmów o spokój, opanowanie   i rzeczowość. Poszukaj rzetelnych informacji, takich, które Ciebie  też uspokajają. Nie ma nic złego w przyznaniu się do własnych emocji, czy niewiedzy.  Jeśli sam jesteś kłębkiem nerwów poproś o pomoc osobę,  do której dziecko ma zaufanie, która mogłaby z nim o tym porozmawiać.
  • Zapytaj dziecko co już wie o koronowirusie i czego się boi.
  • Porozmawiaj z dzieckiem o zdrowiu i odporności człowieka. Wytłumacz, że nie jesteśmy bezbronni, w naszym organizmie jest armia gotowa walczyć z chorobami. Podkreślaj jak dużo można zrobić dbając o właściwą dietę, wypoczynek i higienę.
  • Pamiętaj o konsekwencji w rozkładzie dnia dla dziecka i siebie. Stały porządek dnia pomoże dziecku poczuć się bezpiecznie, a Tobie lepiej motywować go do nauki i innych obowiązków.,
  • Zadbaj o równowagę pomiędzy koniecznością używania prze dziecko komputera,a innymi sposobami spędzania czasu. Efektywnie zorganizowany dzień po wykonaniu pracy szkolnej pomoże uchronić dziecko przed ryzykiem wciągnięcia je w atrakcje proponowane  prze Internet. Przypomnij sobie swoje zabawy z dzieciństwa i wykorzystajcie je jako prawdziwe skarbnice pomysłów.
  • Szukaj źródeł pozytywnych emocji. Poszukajcie razem z dzieckiem sposobów   i zabaw na oswajanie stresu (zabawy plastyczne, książki i bajki, wspólne oglądanie komedii). Nie rozmawiaj przy dziecku o problemach, które mogą pojawić się  w Waszym domu, a które mogłyby nadmiernie je obciążyć.
  • Jeśli to możliwe – stwórz możliwość  kontaktu z kolegami , przyjaciółmi i rodziną on – line. Umów się na określoną porę dnia na „telekonferencje”. Wspólnie z dziećmi rozmawiaj o tym, jak spędziliście dzień, co dobrego się działo.
  • Podkreślaj terminowość wprowadzenia rozwiązań związanych ze zmniejszeniem zachorowań w kraju. Zwracaj uwagę w rozmowie na to, czemu służą i jak dzięki nim dbamy o zdrowie i bezpieczeństwo swoje oraz innych ludzi. Mówienie o pewności zakończenia tego okresu, jak również podkreślanie sensu i celu wprowadzonych ograniczeń pomoże zmniejszyć  stres u dziecka.
  • Zachowuj się odpowiedzialnie. Pokazuj dziecku, jak przestrzegasz zaleceń w tym trudnym czasie. Ucz dziecko zdrowych nawyków, bądź wzorem do naśladowania. Pokaż jak myć ręce, jak zasłaniać usta i nos, jak dbać o wypoczynek, odpowiedni  sen i dobry nastrój. Dzięki temu dziecko uczy się, jak zachowania bezpośrednio wpływają  na większe bezpieczeństwo. Wzmacnia się poczucie, ze Ty i Twoje dziecko macie wpływ na zdrowie swoje i na zdrowie swoich najbliższych.
  • Obserwuj dziecko. Jeśli widzisz, że dziecko nie radzi sobie z trudnymi emocjami (lęk, smutek, złość)  poszukaj pomocy psychologicznej. Skontaktuj  się np. z psychologiem/pedagogiem szkolnym lub z pracownikami Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej. 
  • Zadbaj o innych. Może w tej trudnej sytuacji spróbujcie razem z dzieckiem zająć się czymś użytecznym? Może spróbujcie wesprzeć słabszych, którzy potrzebują naszej pomocy?

 

Czego rodzice powinni unikać?

 

  • Słuchania własnych lęków, ponieważ nie są to najlepsi doradcy. Niestety nie da się tego zupełnie uniknąć, ale przynajmniej nie podejmujmy ważnych decyzji będąc pod wpływem silnych emocji, które utrudniają nam dostęp do racjonalnego działania.
  • Utożsamiania własnych emocji z emocjami dziecka. Dzieci mogą się zachowywać tak jak my, ale emocja, która za tym stoi może być zupełnie inna.
  • Zmuszania dziecka do opowiadania, co czuje w tej trudnej sytuacji. Przypominajmy, że jesteśmy gotowi na rozmowę, ale czekajmy na sygnał od dziecka. Możemy też zapytać, czy jest coś, co ułatwiłoby taką rozmowę.
  • Mówienia „Wszystko będzie dobrze, jeśli sami w to nie wierzymy.
  • Sugerowania, co dziecko powinno czuć w trudnej sytuacji.
  • Składania obietnic, których nie możemy dotrzymać.

                                                             

                                                                          Opracowały: Katarzyna Majewska

                                                                                                Paulina Szostek

Źródła:

1. www.pomoc.psychologa@wp.pl

2. www.szkolaedukacji.pl

3.www.polskatimes.pl